XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Bai antropologia eta bai psikologiarengatik orain arte desegokitasun eta gutiegitasunez erabilitako teknika guztiz dinamiko bat da.

Meadek, bere orientapenean kulturtzalea edo soziologikoa kontsideratzen zen korronte psikoanalitikoaren eragina jaso zuen printzipalki (Karen Horney eta Erich Fromm) Eriksonengandik mugarrituriko jarrera ortodoxoenekin eta eredu kliniko hertsienekin edo, nahiz berjabeak izan, Freuden eredu biologikotik zuzenki abiatzen ziren Kardineren lanekin ez zen inoiz identifikatu.

Urruntasunezko kulturaren lanek, II. mundu gerraren ondorioz arazo estrategikorengatik biztuak, esentzialki eragingarriak izanik ere, mass batezbestekoen zenbait alderdiren ebaluapenean teknika baliagarriak eskeini dituzte.

Benedict (1970 (1946)), Wolfenstein eta Leites (1970 (1950)), Bateson (1943), Mead eta Metrauxen (1953) lanak aipatu behar dira batez ere.

Azken urteetan, antropologia, ekipo hobeagoz eta sofistikapen metodologiko eta zientifiko nagusiago batez hornitua, zabalgo handiagoko ikasketa diferentzial eta konparatiboak burutzen hasi da.

Hau nortasunaren ikasketan estima daiteke, non psikologiaren teknika metrikoak eta faktorialak geroz eta maiztasun eta sofistikapen gehiagoz erabili bait dira.

Honi lotzen zaio herri ezberdinengan metatutako esperientzia zabala; egitura sozialaren, eta kultura materialaren itxuren ezaguera linguistikoak eta bere funtzioak; (...).